Gat van Entertoer 2009

Hedenochtend werd voor het eerst in de historie van het hardrijden op de schaats, de JRMM – Gat van Entertoer verreden. Deze tocht over 24 km werd afgelegd op het beroemde, beruchte en alom gevreesde ‘Gat van Enter’. Vorige week zaterdag waren de rayonhoofden reeds bijeen vergaderd om de kwaliteit van het ijs te onderzoeken. Spoedig bleek dat de ijslaag een acceptabele dikte had bereikt zodat het ijs vrijgegeven kon worden. Gisteren hebben enkele leden van JRMM al een aantal rondjes geschaatst om wat voeling te krijgen met het ijs en de omstandigheden ter plaatse. Het ijs was prachtig, het gevoel was goed en het tafereel was bekoorlijk: op 11 januari 2009 kon dé Tocht verreden worden! It geat on!
Om 10.30 werd er bij huize ten Brinke verzameld om gezamenlijk een kop koffie te drinken ter mentale voorbereiding op een tocht die weliswaar niet de status van Elfstedentocht benaderd, maar toch wel eens bar en boos zou kunnen zijn. De jongens van de Wit hadden allang gezien dat de wind wat straffer blies dan gisteren en ook de ijskwaliteit zou waarschijnlijk ook langzaam afbrokkelen tot ‘matig’. Edoch zij lieten zich geenszins afschrikken door eventuele slechte weerscondities. De vanochtend in allerijl vervaardige stempelkaarten stak men in de zak. Pyjamabroeken onder de schaatskleding, vaseline tussen de tenen, das, muts, handschoenen en een slok amaretto in ’n hals: Gaan!

Er gaat even een siddering door het lijf wanneer we arriveren bij het Grote Gat. De laatste keer dat hier serieus werd gereden was 12 jaar geleden, ten tijde van de laatste Elfstedentocht. Wie had na Al Gore verwacht dat we hier ooit nog eens over water konden lopen… Gauw binden we de ijzers onder en maken we de eerste ronden. Het gaat lekker ondanks de vele scheuren in het ijs en een aardige zucht wind op het tweede deel van het parcours. Een oude friese spreuk bleek hier weer eens ontluisterend waar: ‘Foar de wyn is elts in hurdrider’

Na iedere ronde van 1,3 kilometer wordt er even gestopt voor een moment van contemplatie en stempelen. MM moest na ieder rondje zijn schaats even opnieuw strikken, de anderen hadden in groep 2 reeds dit examen afgelegd. MR dekte zich aanvankelijk in door te roepen dat hij de schaatsslag totaal niet machtig was, maar pijlde toch vrij snel achter R ‘haas’ N aan. JTB zat ondertussen al helemaal onder de stempelinkt. Vrolijk schaatsten de noeste kerels de kilometers weg. Na negen rondes (12km) werd er even een koek-en-zopiemoment ingelast. MM had zich uitstekend van zijn taak gekweten en ging rond met warme chocolademelk en cake. MR plonsde overal een vleugje amaretto in. Dit alles smaakte heerlijk, de befaamde ‘drie-in-de-pan’ van Jenneke van de Jager werden echter node gemist.
Verzadigd en verkwikt hervatte men de tocht, hetgeen aanvankelijk nog prima ging. Maar geleidelijk aan begon men de kilometers toch wel wat te voelen en ook de wind voelde ieder rondje wat harder. RN dreef het tempo gestadig op, want moeders Nijland had om 13.00uur de aardappels gaar. Hij dartelde dus vrolijk in de rondte, stempelde de rondes per drie af en voleindigde dan ook als eerste de tocht.

Niet veel later konden de overige drie ook de verlossende laatste stempel op de kaart laten zetten. Een hartversterking en de afterbakworstparty waren een mooie afsluiting van een werkelijk prachtige schaatsdag.